۱- تمایل به دیده شدن ؛
۲- تمایل به تاییدشدن توسط دیگران ؛.
۳- در بین کارمندان و کارکنان خود مخبر می گمارند.
۴- چنانچه اختلافی بین کارکنان با کارکنان و یا ارباب رجوع رخ دهد ، کدخدا منشی ورود می کند.
۵- علاقه ای به نشست با کارکنان و جلسات پرسش و پاسخ با اصحاب رسانه ندارند.
۶- از رویارویی با مدیر رده بالا به هنگام بحران هراسانند.
۷- در هنگام بازدید از منطقه مسئولیت خود ، کارناوال راه می اندازند.
۸- به حاشیه بیشتر از متن اهمیت قائلند.
۹- مسئولیت کار خود را به عهده نمی گیرند و پیوسته در پی یافتن مقصر هستند.
۱۰ – شخصاً در جزئی ترین امور ورود می کنند.
۱۱ – در استفاده از امکانات دولتی به نفع خود کوتاه نمی آیند .
۱۲ – ازاینکه همواره عده ای در کنارشان باشند و آنها را تمجید کنند خوشحال می شوند.
۱۳ – حضورشان در یک مجموعه توانمند آزاردهنده است.
۱۴ – تلاش می کنند افراد خوش نام ، کاردان و مجرب را از مجموعه تحت امر خود با ترفندی بیرون کنند.
۱۵ – از داشتن افرادی سخن چین و چاپلوس پیرامون خود مسرورند.
۱۶ – در حرافی یدطولایی دارند اما در اجرا ناتوان ؛
۱۷ – تحمل کارکنان شجاع و دلیر را ندارند و با ترفندهایی آنها را از سر خود باز می کنند.
۱۸ – در برخورد با کارکنان زیرکار در رو مماشات می کنند ( قاطعیت ندارند )
۱۹ – از کارکنان مطیع و نجیب کار می کشد .
۲۰ – همواره ذلیل کارکنان کاربلد و زیرک هستند و به نوعی به آنها باج می دهند .
۲۱ – زمینه رشد وبالندگی کارکنان توانمند را مسدود می کنند .
۲۲- برای پرونده سازی و خراب کردن پرونده کارکنان شاخص ، وقت می گذارند .
۲۳ – با اعطای امتیاز همواره خود را به کانون های قدرت وصل می کنند.
۲۴ – پیوسته در پی رنگ کردن و اغفال بازرسان و ارزیابان هستند.
۲۵ – دریافت امتیاز ، موقعیت و‌پست بالاتر برای خود را به رشد و توسعه مجموعه تحت امر رجحان می دهد .
۲۶ – مصلحت گرا هستند .
۲۷ – بیشتر از کارکنان و کارمندان کار می کشند تا از منابع؛
۲۸ – در رویارویی با مدیران بالا دستی ، بله قربان گو هستند.
۲۹ – لحنی خواهشی دارند تا لحنی آمرانه؛
۳۰ – با از دست دادن پست و جایگاه شغلی، از نظر شخصیتی به شدت سقوط می کند.